|
| |
| Er zijn van die reizen die je wereld op z’n kop zetten, die je doen realiseren hoe klein je bent te midden van de overweldigende natuur. Onze reis naar Antarctica met Hapag-Lloyd Cruises was er zo één. Met een groep Nederlandstalige avonturiers aan boord van de HANSEATIC inspiration begonnen we aan een tocht naar het onbekende, naar een plek die vaak als het laatste echte natuurparadijs wordt gezien. Onze expeditie begon in Ushuaia, de zuidelijkste stad ter wereld. De spanning was voelbaar terwijl we inscheepten op de HANSEATIC inspiration. Na een warm welkom en de eerste verkenning van het schip, klonken de drie lange signalen van de scheepshoorn. We zetten koers richting de Falklandeilanden en voelden hoe het avontuur begon.
De eerste dagen op zee waren gevuld met voorbereidingen. We kregen onze expeditie-uitrusting, leerden hoe we veilig in de Zodiacs konden stappen en luisterden naar boeiende lezingen van de experts aan boord. Bij een rustige oversteek naar de Falklandeilanden zien we albatrossen boven de golven zweven. Op de eilanden wandelen we tussen Magelhaenpinguïns en Rock Hoppers, omringd door een landschap waar de natuur overheerst. Het avontuur wordt tastbaar zodra we de eerste ijsbergen tegenkomen. De zon weerspiegelt op het ijs en laat schakeringen van diepblauw en smaragdgroen zien. |
| |
| |
|
| |
 |
| |
| Bij South Georgia verschijnen besneeuwde bergtoppen uit de mist. Op Salisbury Plain staan duizenden koningspinguïns bijeen, hun gele halzen contrasterend met de witte en grijze omgeving. Pelsrobben bewegen zich ertussendoor, terwijl zeeolifanten in het zand liggen. De natuur is hier ongerept en indrukwekkend. In Grytviken bezoeken we een verlaten walvisstation waar de tijd lijkt stil te staan. Een indrukwekkende plek, met een gruwelijke geschiedenis. In de kleine kerk brandt een kaars ter nagedachtenis aan ontdekkingsreiziger Ernest Shackleton, die hier zijn laatste rustplaats vond. Bij zijn graf heffen we een glas rum, zoals de traditie voorschrijft, en brengen een eerbetoon aan de man die de essentie van avontuur belichaamde. |
| |
 |
| |
| Na onze stops op de Falklandeilanden en het indrukwekkende South Georgia, was het tijd om het witte continent te ontdekken. Het eerste zicht op de ijzige kusten van Antarctica was ronduit adembenemend. Gletsjers torenden boven ons uit en enorme ijsschotsen dreven langs het schip. De Zodiac-cruise in Paradise Bay was magisch. Terwijl we door het ijs gleden, werden we begroet door nieuwsgierige weddellzeehonden die op ijsschotsen lagen te rusten. Het enige geluid dat we hoorden was het gekraak van het ijs en van voorbij zwemmende pinguïns, en in de verte zagen we een bultrugwalvis opduiken. We werden volledig opgeslokt door deze serene, buitenaardse wereld. |
| |
 |
| |
| Eén van de meest indrukwekkende aspecten van Antarctica is de absolute stilte. Zodra de motor van de Zodiac werd uitgeschakeld en we stil op het water dreven, voelden we hoe alles om ons heen verstilde. Geen verkeersgeluiden, geen geroezemoes – alleen het kraken van het ijs en het zachte geroep van pinguïns in de verte. Op Neko Harbour maakten we tussen de besneeuwde heuvels een wandeling naar een uitzichtpunt, waar we een adembenemend panorama voorgeschoteld kregen. Vanaf hier konden we de uitgestrekte gletsjers en bevroren baaien overzien. Een moment van pure verwondering, waarin we ons echt op het einde van de wereld voelden.
Een van de meest spectaculaire momenten van de reis was de tocht door de Lemaire Channel. Steile, besneeuwde bergtoppen torenden boven ons uit terwijl we door een smalle doorgang vol ijsschotsen navigeerden. De weersomstandigheden waren wisselend; mist hing als een deken over de zee, maar toen brak het moment aan: een oproep vanaf de brug. “Orca’s aan stuurboord!” We snelden naar buiten en zagen een groep orca’s sierlijk door het water glijden. Soms waren ze zo dichtbij dat we recht in hun ogen konden kijken. Het schip volgde hen op gepaste afstand terwijl ze speels om ons heen bewogen. Een ervaring die ons sprakeloos maakte. |
| |
 |
| |
| Geen Antarctica-reis is compleet zonder de befaamde Drake Passage. De zee was ons gunstig gezind, met slechts een milde deining, al hadden sommigen onder ons stiekem gehoopt op een iets ruigere oversteek. Tijdens de laatste dagen genoten we van boeiende lezingen over de geologie en geschiedenis van Antarctica en blikten we met een mix van melancholie en dankbaarheid terug op onze reis.
Wat deze reis extra bijzonder maakte, was het feit dat we dit avontuur als Nederlandstalige groep beleefden. Vanaf het eerste moment ontstond er een hechte band. We deelden onze verwondering, hielpen elkaar in en uit de Zodiacs en proostten op het dek terwijl het ongerepte landschap aan ons voorbij trok. De avonden aan boord, met piano-optredens en inspirerende verhalen, zorgden voor een warme sfeer die in schril contrast stond met de ijzige omgeving buiten. Terwijl we terugvoeren naar Ushuaia, wisten we één ding zeker: dit was geen gewone reis, dit was een ervaring voor het leven.
En voor wie dit avontuur zelf wil beleven: in 2026 staat er opnieuw een Nederlandstalig begeleide expeditie naar Antarctica op de planning. Een unieke kans om de magie van dit witte continent zelf te ervaren. |
| |
 |
| |
| |
|
| |
|
| |
|
|
