|
| |
| Het Panamakanaal is zonder twijfel een van de meest indrukwekkende waterbouwkundige realisaties in de wereld. Met een cruiseschip door deze 82 km lange waterverbinding tussen de Atlantische en de stille Oceaan varen, is een bijzondere ervaring die elke cruiseliefhebber ooit zou moeten beleven. Het is een spektakel om van nabij te volgen hoe het schip de sluizen binnenvaart en door locomotieven in de complexen worden begeleid om het niveauverschil van 26 meter te overbruggen. De doortocht van de oorspronkelijke Gatun-sluizen aan Atlantische zijde en de Miraflores en Pedro Miguel-sluizen aan de kant van de Stille Oceaan neemt 8 tot 10 uur in beslag. De geschiedenis van het Panamakanaal leest als een thriller. En doorheen zowel de bouw van het oorspronkelijke kanaal meer dan honderd jaar geleden als het uitbreidingsprogramma begin deze eeuw was de Belgische link nooit veraf. |
| |
| |
|
| |
 |
| |
| Het is interessant om zich in de aanloop tot de cruise te verdiepen in de bouw van het Panamakanaal. Een standaardwerk is ‘The Path Between the Seas’ van David McCullough. Het boek schetst een boeiend beeld van de ingrijpende onderneming die leidde tot de aanleg van het Panamakanaal. Het vertelt het verhaal van mannen en vrouwen die tegen alle verwachtingen in vochten om de 400 jaar oude droom van de aanleg van een waterdoorgang tussen de twee oceanen te verwezenlijken. Het kanaal verkort namelijk de zeereis van New York tot San Francisco met zo’n 8.000 km. Het epische verhaal van de conceptie en creatie van het kanaal bevat alle elementen van een hoog drama, internationale intriges, mysterieuze financiële manoeuvres, belangrijke medische ontdekkingen, politieke schandalen, persoonlijke mislukkingen en triomfen. Het ontwerp en de bouw van het oorspronkelijke kanaal duurde van 1870 tot 1914 en eiste een enorme menselijke tol door werkongevallen en tropische ziektes. Naargelang de bronnen wordt gesproken van 25.000 tot meer dan 50.000 slachtoffers. |
| |
 |
| |
| De effectieve bouwwerken startten in 1881 onder leiding van de Fransen en Ferdinand de Lesseps, die eerder verantwoordelijk was voor de aanleg van het Suezkanaal. Gustave Eiffel werd enkele jaren later ingehuurd om de sluizen te ontwerpen. De woeste natuur en insecten speelden de Compagnie Universelle du Canal Interocéanique parten en uiteindelijk ging de onderneming in 1889 failliet en werden de werken stilgelegd. De Amerikanen namen onder president Theodore Roosevelt de draad in het begin van de 20ste eeuw terug op onder leiding van kolonel George Washington Goethals, een zoon van Vlaamse immigranten uit Stekene. Intussen was ook de medische kennis over de muskieten en de verspreiding van malaria gevorderd en kon het aantal doden beperkt blijven tot 5.000. In 1914 was het Panamakanaal klaar en voer het Amerikaanse stoomschip Ancon als eerste door de verbinding. Panama werd in 1903 onafhankelijk maar de waterverbinding bleef eigendom van de Verenigde Staten tot het kanaal en de aanpalende zone op 31 december 1999 werden overgedragen aan de Autoridad del Canal de Panamá die tot op vandaag instaat voor de uitbating. |
| |
 |
| |
| Om tegemoet te komen aan de moderne scheepvaart werd in 2006 de beslissing genomen om het kanaal uit te diepen en nieuwe, langere en bredere sluizen te bouwen. De nieuwe sluiskamers van de Cocoli- en Agua Clara Locks zijn 427 meter lang, 55 meter breed en 30 meter diep. Het consortium van aannemers stootte tijdens de werken opnieuw op allerhande problemen die miljarden dollars aan meerwerken vereisten. Een groot deel van de graafwerken gebeurde trouwens door de Belgische baggerfirma Jan De Nul. De uitbreidingwerken kwamen niet alleen de (post- en neopanamax) vracht- en containerschepen ten goede, maar evenzeer de cruise-industrie. Vandaag kunnen de meeste cruiseschepen het kanaal gebruiken. Zeer grote resortschepen of hoge vaartuigen zoals Cunards Queen Mary 2 passen echter niet onder de Bridge of the Americas, een verkeersbrug in Balboa aan de zijde van de Grote Oceaan, zodat deze alsnog helemaal rond Zuid-Amerika moeten varen. Aan het gebruik van het Panamakanaal hangt een zeer stevig prijskaartje. Een middelgroot cruiseschip zal makkelijk 400.000 USD moeten neertellen voor het gebruik van de vaarweg en de oude zeesluizen en een nog hoger bedrag om te transitteren door de nieuwe sluizen. De schepen moeten hun slot reserveren en nog extra betalen voor loodsen en sleepboten. Wie voor wil in de rij, moet hiervoor extra diep in de buidel tasten. Prijzen voor een prioritaire doorgang kunnen voor een containerschip oplopen tot maar liefst 4 miljoen USD! |
| |
 |
| |
| De doortocht van het Panamakanaal staat meestal op de wereldcruises en op herpositioneringsreizen tussen de Caraïbische Zee en de westkust van Noord- en Zuid-Amerika. Sommige rederijen bieden ook gedeeltelijke doorvaarten aan. Het cruiseschip vaart dan vanuit de Caraïben tot Gatun Lake nabij Colon. Van daaruit kan je met een excursieboot door de sluizen varen tot in Panama City of de Miraflores en Agua Clara Visitor Centers bezoeken. De ervaring is evenwel niet te vergelijken met het gevoel om het versassen te beleven aan boord van een cruiseschip. Belangrijk bij het bezoeken van een Panamakanaal is dat de doortocht van de waterweg overdag gebeurt, zodat de passagiers de actie in de sluizen live kunnen beleven. Nog beter is een cruise te boeken met een extra dag in Panama City. Dit laat toe om naast de doortocht ook nog een kijkje te nemen in de bezoekerscentra of tijdens een excursie vanaf de Amador-terminal in de Panamese hoofdstad de jungle in te trekken en kennis te maken met de indianenstammen die leven langs de Chagres-rivier. |
| |
 |
| |
| |
|
| |
|
| |
|
